Vanmorgen las ik in De Morgen een column waarin Sofie Guns een pleidooi voert tegen plastic rommel, die je op verschillende plaatsen krijgt, als cadeautje voor de kinderen. Of voor jezelf, zo je wil. Het artikel zit achter een paywall, maar de auteur hekelt de dubbelzinnige houding van supermarkten als het op ecologie aankomt. Stoffen zakjes om fruit in mee te nemen kwamen in de plaats van exemplaren in plastic, en herbruikbare tassen worden overal gepromoot. Maar tegelijkertijd delen supermarkten vaak gratis en ongevraagd plastic emoji's, bouwblokjes, en andere brol uit, netjes verpakt in een plastic jasje. Die dingen worden misschien geproduceerd aan de andere kant van de wereld, leggen een hele reis af met boot, vliegtuig en/of vrachtwagen, om hier in het beste geval terug in een vuilnisbak te verdwijnen. Of in het slechtste geval naast de weg, en uiteindelijk in de plastic soup ergens op zee.

Afgelopen weekend zijn we met de kinderen zwerfvuil gaan opruimen in de gemeente. We vonden voornamelijk sigarettenpeuken en lege drankblikjes naast de weg, maar er zat toch ook een aanzienlijke hoeveelheid plastic in onze volle afvalzakken. Dus alle lof voor het pleidooi van Sofie Guns: er is al plasticafval genoeg op de wereld, we hebben geen exra rommel nodig.

Na de opruimactie kregen de vrijwilligers een kom soep en een broodje, en nog een bedankje. In de vorm van... Gratis plastic rommel. Ingepakt in plastic, u vriendelijk aangeboden door de Vlaamse overheid.

Daar zakt mijn broek dus van af.

Ik wil een oproep doen. Kreeg u ook zo'n geurboompje, en gebruikt u het niet, steek het bij mij in de brievenbus. Ik zal ze verzamelen. En dan lever ik ze terug af bij de Vlaamse overheid, dan kunnen ze ze volgend jaar opnieuw uitdelen. Want mijn kinderen leerden op school dat het altijd beter is om afval te hergebruiken.